Śmierć oczami dziecka w utworze Barbary Kosmowskiej "Dziewczynka z parku"

To jedna z tych książek, które warto mieć w domowej biblioteczce. Książka skierowana jest i do starszych, i do młodszych czytelników. Wszyscy, tzn. my-dorośli wiemy co dzieje się z nami w sytuacji, gdy tracimy bliską osobę i przeżywamy okres żałoby, ale jak dzieci radzą sobie z takimi wydarzeniami?

Barbara Kosmowska udziela nam odpowiedzi w krótkiej, lecz bogatej w treść publikacji – jak dzieci widzą śmierć najbliższych i jak ją sobie tłumaczą.

Główną bohaterką jest mała dziewczynka – Andzia, która po śmierci ojca musiała zmierzyć się z nową rzeczywistością. Jak sobie poradziła? Na jakie rzeczy zwróciła uwagę w trakcie żałoby? Tego nie da się opisać – to trzeba przeczytać!

A to przedsmak utworu:

„(…) – Mamo, dlaczego nie było końca świata, kiedy tatuś umarł? – zapytała Andzia.

– Był koniec świata, kochanie – odpowiedziała mama. – Ale poza nami nikt tego nie zauważył”.

Co urzeka w lekturze „Dziewczynka z parku”? Na pewno styl.

Napisana prostym, bardzo przystępnym językiem, który pozwala skupić się już tylko na treści, a ta jest bardzo cenna zarówno dla dzieci jak i dorosłych.