Żałoba, czas w którym należy godnie się zachować wobec osób w niej pogrążonych

W momencie, kiedy odchodzi od nas bliska osoba, pogrążamy się w żałobie. Dotyka ona każdej osoby w szyscy przeżywają ją inaczej.

Żałoba to proces, którego nie da się ominąć czy przyspieszyć: jednym zajmuje to krócej innym dłużej. Proces ten wydłuża się jeżeli w krótkim okresie przeżywamy stratę kolejnej osoby. Śmierć kogoś bliskiego dotyka każdego z nas w inny sposób. Jednakże obojętnie od tego czy zmarły był dla nas mężem, żoną, sąsiadem, przyjacielem czy kolegą z pracy nasze życie nie będzie już takie samo, bo tej osoby już nie ma obok nas. A my musimy się nauczyć bez niej żyć.

Jeżeli chcemy komuś pomóc w żałobie, nauczmy się słuchać, pozwólmy im mówić na temat zmarłej osoby, wspominać. Nie bójmy się tego, wręcz zachęcajmy ich do podzielenia się z nami wspomnieniami. Jest jednak kilka rzeczy, których powinno się unikać takich jak:

• nie należy mówić, że nie mogą być smutni, bo życie się toczy dale,
• nie należy mówić, że wiecie co oni czują, bo wy też kogoś straciliście. Nikt z nas nie wie co ta osoba czuje,
• nie należy mówić, że już tyle minęło, że powinni się czuć lepiej. Nie wiemy ile kto potrzebuje czasu: dla jednych to trwa dłużej dla innych krócej,
• nie dziwmy się, że ktoś stracił wiarę. Jeżeli im to pomaga to jest ich wybór. Nie osądzajmy ich że źle postąpili, nie stawiajmy siebie za wzór dla innych,
• nie należy mówić, że "została ci jeszcze matka lub ojciec", bo tu nie chodzi oto kto został, a kto odszed,
• nie należy mówić dzieciom, ze osoba zmarła "śpi". Nie można okłamywać dzieci. Śmierć jest naturalną częścią naszego życia,
• bądźmy szczerzy i otwarci, jeżeli nie mamy odpowiedzi na jakieś pytanie, powiedzmy, że nie wiemy. Nie na wszystkie pytania są odpowiedzi,
• nie mówmy żeby nie płakali, bo płacz też ma swoje znaczenie.